Polski: Zdjęcie przedstawia porucznika lekarza Jerzego Bujalskiego podczas jego służby w Legionach Polskich. Zdjęcie wykonano w okresie czerwiec-wrzesień 1916 roku.

Jerzy Bujalski (ur. 1885, zm. 1942) przed I wś należał do "Pet-u", "Zet-u" oraz Związku im.Jana Kilińskiego. W 1911 roku uzyskał dyplom lekarski. Od 1908 działał w Lidze Narodowej, był także komendantem naczelnym Polskiego Związku Wojskowego. Po wybuchu I wojny światowej został komisarzem Rządu Narodowego na powiat tarnowski, a następnie został oddelegowany do Legionów Polskich na stanowisko lekarza 2.szwadronu kawalerii. Później został lekarzem II Dywizjonu Kawalerii Legionów Polskich. Po roku 1918 w cywilu, chodź brał jeszcze udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym działacz Narodowego Związku Robotniczego. Od 29 maraca 1922 był wiceministrem zdrowia publicznego , a od 5 lipca do 28 listopada 1923 kierownikiem resortu w gabinecie premiera Witosa. Członek Naczelnej Izby Lekarskiej, od 1928 roku inspektor w Związku Kas Chorych. W 1939 zmobilizowany do Wojska Polskiego, podczas okupacji współpracował z Delegaturą Rządu na Kraj. 8 stycznia 1942 aresztowany przez Niemców i osadzony na Pawiaku. 17 kwietnia wysłany do Auschwitz, gdzie zginął 7 września 1942. Odznaczony KN, Polonią Restituta, KW 2x.

Umundurowanie Jerzego Bujalskiego składa się z: czapki rogatywki i kurtki w kroju ułanki austriackiej, z naszytymi kieszeniami na piersiach zapinanymi na klapy wycięte w trzy zęby. Na kołnierzu naszyte są typowe dystynkcje porucznika noszone w II Brygadzie (biała patka (lekarze) wycięta w zęby, z naszytymi pionowo dwoma gwiazdkami) Na lewej piersi widoczna przypięta okrągła odznaka oraz sznurek do gwizdka. Na lewym rękawie założona biała opaska, z niewidocznym czerwonym krzyżem. Przy lewej ręce widoczna jest rękojeść szabli austriackiej.