ویکیداده:دادهٔ فرهنگنگاشتی/واژهنامه
Outdated translations are marked like this.
- فُرم فهم دستوری یک تکواژه است که شامل صرف فعل و صرف واژه میشود. برای نمونه، فعل فارسی «رفتن» در حالت اول شخص مفرد «رفتم» است و در حالت سوم شخص جمع «رفتند». نقش هر فرم با ویژگیهای دستوری مشخص میشوند. هر فرم، جزئی از یک ترکیب است که شامل یک شناسه، یک representation، فهرستی نامرتب (احتمالاً خالی) از ویژگیهای دستوری، و فهرستی از گزارههای فرم است. فرمها شناسههایی دارند که با شناسهٔ تکواژهای که به آن تعلق دارند آغاز میشوند و با یک خط پیوند ("-") و سپس یک "F" ادامه مییابند و به دنبال آن یک عدد طبیعی نیز درج میشود، برای نمونه L123-F7. این امر از بروز اشتباه در فرمهای گوناگون در تکواژههای مختلف جلوگیری میکند.
- گزارهٔ فرم گزارهای است که فرم یا روابطش با دیگر فرمها یا آیتمها را توصیف میکند (مثلاً IPA، فایل صوتی).
- واژه توصیف طبیعی یک معنی است (نک: gloss (Q1132324)). واژه یک مجموعهٔ رشته/زبان واژهٔ بدون ترتیب و پُر است، که هر کدام از جفتها یا بخشهای رشتهای آن را میتوان واژه نیز نامید.
- زبان واژه به عنوان یک کد زبان نشان داده میشود.
- ویژگی دستوری مشخص میکند که تحت چه شرایطی یا در کدام نقش نحوی از آن فرم استفاده میشود. آنها به عنوان یک مجموعهٔ نامرتب (احتمالاً خالی) از آیتمها نشان داده میشوند.
- زبان اصطلاحی است که در بخشهای مختلف دادهٔ فرهنگنگاشتی بهطور متفاوتی به کار میرود؛ برای اطلاعات بیشتر، زبان حاشیه و زبان تکواژه را ببینید.
- کد زبان کدی است که حروف یا اعداد را به عنوان شناسه برای زبانها اختصاص میدهد (نک: language identifier (Q2092812)).
- بُنواژه شکل متعارف، فرهنگ لغت یا استناد یک کلمه است (نک: lemma (Q18514)). برای نمونه، «رفتم»، «رفتی»، «رفت» همگی فرمهایی از یک تکواژهٔ یکسان هستند، در حالی که «رفتن» بُنواژهٔ همهٔ آنهاست.
- تکواژه عنصر واژگانی یک زبان است، مانند یک واژه، یک عبارت، یا یک پیشوند (نک: lexeme (Q111352)). تکواژه شامل مجموعهای از فرمها است که توسط یک کلمه در یک زبان، و کلمات در هر گونهٔ املایی آن گرفته شده است. برای نمونه اسم انگلیسی "color" و "colour" و فرمهای جمع آنها "colors" و "colours" همگی یک تکواژه محسوب میشوند، در حالی که "color" به عنوان اسم و "color" به عنوان فعل، دو تکواژه هستند.
- زبانِ تکواژه با یک آیتم نشان داده شدهاست.
- گزارهٔ تکواژه یک گزاره است که به فرم یا معنای خاصی اختصاص ندارد.
- ردهٔ تکواژهای طبقهبندی تکواژهها به ردههایی است که ویژگیهای دستوری مشابهی دارند (نک: part of speech (Q82042))؛ و نیز به عنوان بخشی از گفتار در دستور زبان شناخته میشوند. این ردهها توسط یک آیتم نشان داده میشوند، مانند noun (Q1084) و verb (Q24905).
- Representation: The text of a form. Like lemmas, representations are not simple strings, but a non-empty unordered set of string/spelling variant pairs. Each of the pairs or the string part thereof may also be called a representation.
- معنی دربرگیرندهٔ معناهای مختلف یک تکواژه است که ممکن است به صورت متن ارائه شود. یک معنی شامل جزئی از یک ترکیب است و دارای شناسه، حاشیه، و فهرستی از گزارههای معنی است. معنیها شناسههایی دارند که با شناسهٔ تکواژهای که به آن تعلق دارند آغاز میشوند و با یک خط پیوند ("-") و سپس یک "S" ادامه مییابند و به دنبال آن یک عدد طبیعی نیز درج میشود، برای نمونه L123-S4.
- گزارهٔ معنی یک گزاره است که معنی را توصیف میکند و رابطهاش با معانی دیگر و آیتمها را بیان میکند. (مانند ترجمه، مترادف، متضاد، و ...)
- نوع املا نشاندهندهٔ املای خاص یک بنواژه یا representation است، برای مثال انگلیسی بریتانیایی (en-gb) و انگلیسی آمریکایی (en-us) انواع املایی متفاوت هستند. یک نوع املایی به صورت کد زبان نشان داده میشود.
- Subentity: A form or a sense. They are a special kind of entity and may be used in statements, but they do not have their own pages. Instead, all the information of a subentity is stored in the page of the lexeme that a subentity belongs to. Each subentity functionally depends on a single lexeme.